Strijd tegen racisme

De politieke strijd tegen racisme is broodnodig. Dat hebben we kunnen vaststellen tijdens de Black Lives Matter-beweging die zowel internationaal als nationaal de dodelijke gevolgen van racistisch geweld aan het licht hebben gebracht.

Het racisme houdt al eeuwen aan in onze maatschappij en werd met name gebruikt om de onderworpenheid en de uitbuiting van mensen te rechtvaardigen door slavernij en kolonisatie.  Het kan ook een verwerping zijn van een bepaalde cultuur of religie, gericht op bijvoorbeeld Joden, Roma groepen of moslims. Het gewicht van de geschiedenis bepaalt nog sterk het hedendaags racisme, op meerdere maatschappelijke domeinen en op een structurele manier. 

In 2020 heeft UNIA 956 dossiers geopend op grond van “raciale” criteria.  Als we deze cijfers vergelijken met het gemiddelde van vorig jaar stellen we een toename van 20,8% vast.  Een groot deel van het racisme dat door Unia geteld werd komt vanuit sociale media, maar racistische incidenten escaleert soms tot fysiek geweld. 

We zijn de vaststellingsfase lang gepasseerd. Wij moeten nu concreet samen handelen om deze opvattingen uit de wereld te krijgen, zowel op individueel als institutioneel niveau. 

De strijd tegen racisme maakt deel uit van mijn beleidsprioriteiten . 

Ik heb me geëngageerd om het Nationaal Actie Plan tegen racisme (NAPAR) aan te nemen, zoals door België 20 jaar geleden tijdens de Wereldconferentie tegen racisme en vreemdelingenhaat in Durban werd beloofd. 

Gezien mijn beleid inclusiviteit veronderstelt is het soms noodzakelijk om acties te ontwikkelen die bestemd zijn  voor sommige doelgroepen die slachtoffer zijn van specifieke racismevormen, d‧w‧z. antisemitisme, islamofobie, afrofobie, Romafobie, asiafobie en vreemdelingenhaat. 

Tevens wens ik mijn beleid te richten op ondersteuning van het maatschappelijk middenveld dat dit gevecht al jarenlang leidt.